Het is alweer een paar weekjes geleden dat ik iets over m’n trainingen schreef. Mijn collega’s begonnen na m’n vakantie al vragen te stellen hoe het met de hardlooptrainingen ging, dus ik vind het tijd voor een update!
In de weken voor mijn vakantie heb ik m’n trainingen netjes kunnen uitlopen. Tijdens de periode met die ontzettend hoge temperaturen heb ik op mijn vrije dagen gewoon vroeg mijn wekker gezet. Dan liep ik om 7:15 al buiten om m’n training te lopen. Dan waren de temperaturen nog te doen. Als het heel warm was, vond ik het namelijk erg zwaar om de trainingen vol te houden. Per week worden de trainingen een stukje langer en uitdagender. Dat wil zeggen dat de stukken hardlopen achter elkaar steeds langer duren. Dat het dan lukt om steeds weer langer hard te lopen, motiveert natuurlijk enorm.
Alleen toen brak mijn vakantie aan naar Frankrijk. Natuurlijk heb ik vol goede moed mijn hardloopschoenen en sportkleding ingepakt. De eerste paar dagen waren heerlijk relaxed, dus aan hardlopen dacht ik nog even niet. Maar toen moest het toch wel een keer gaan gebeuren. Van m’n vriendin had ik immers al een berichtje gehad dat ze de volgende training had voltooid. Op een ochtend dat het weer wat minder was, trok ik tussen de buien door mijn hardloopkleding en schoenen aan. Een rondje over de camping had weinig zin, want daar was deze te klein voor. En mezelf 20 rondjes over de camping laten gaan wilde ik mezelf niet aandoen ;-). Daarom ben ik van de camping afgegaan op zoek naar een fijne route. Vol goede moed ging ik een landweggetje op. Alleen na een kleine kilometer stuitte ik op een drukke doorgaande weg. Om daar langs te rennen, leek mij niet prettig dus ik besloot om te keren. De moed zakte me eigenlijk een klein beetje in de schoenen. Als ik andere richtingen op zou lopen, zou ik overal op dezelfde soort doorgaande wegen uitkomen. En voor ik bij een netwerk van fietspaden zou aankomen, had ik al bijna de helft van m’n training moeten afleggen.
Toen ook nog de zon ging schijnen en het eigenlijk best heet begon te worden, besloot ik terug te keren naar onze stacaravan. En zo… heb ik de rest van onze twee weken durende vakantie niet meer hardgelopen. Natuurlijk baalde ik hier van. Want het zou betekenen dat ik 2 weken training zou moeten inhalen, of te kort komen voor het bereiken van ons doel. Maar nu wilde ik genieten van de vakantie en de ontspanning. Wat natuurlijk ook belangrijk is. Meer over rust en herstel tijdens je training vind je in dit blog.
Inmiddels ben ik een kleine twee weken terug van vakantie en zoals voorgenomen heb ik de training weer opgepakt. Op de één of andere manier is het nog niet gelukt om samen met m’n vriendin te trainen, maar hebben we dit afzonderlijk van elkaar gedaan. En ik moet zeggen, dat gaat eigenlijk ook ontzettend goed. Wel voel ik af en toe wat spierpijn in m’n scheenbeen en bovenbeen. Voor ik een nieuwe training begin, wacht ik eerst tot die klachten weg zijn om overbelasting te voorkomen. Meestal betekent dit dat er minimaal 1 dag tussen 2 trainingen zit.
We merken dat we nu echt aan het opbouwen zijn en de trainingen worden pittiger, maar: het lukt! En dat geeft na elke training zoveel voldoening en motivatie om door te zetten. We hebben ons van de week dan ook ingeschreven voor de New York Mini Marathon die wordt gehouden in Rotterdam. Deze vindt plaats op 6 oktober, dus we hebben nog een maandje om te trainen. En we hebben er zin in! Natuurlijk laat ik jullie weten hoe het gegaan is in een volgende blog.